''कवीने एका कॅलिडोस्कोपला आपले डोळे लावलेले आहेत.''

कॅलिडोस्कोप : पहिली आवृत्ती : 

शारिवा प्रकाशन, डोंबिवली : 1983

पुष्पाग्रज यांची कविता प्रकृतीने आत्ममग्न आहे. ही आत्ममग्नता प्रतिक्रियात्मक आहे. भोवतालच्या भयाण नकारभरल्या वास्तवाच्या संदर्भातील  प्रतिक्रिया म्हणून ती  उद्भवली आहे. कवीने एका कॅलिडोस्कोपला आपले डोळे लावलेले आहेत. रंगरेषांच्या चित्रविचित्र आकृत्या त्याला त्यात दिसतात. स्वप्नवास्तवाच्या पातळीवर एक स्वतंत्र जग त्याला त्यात दिसते. वास्तवापासून सतत असे तुटून राहण्यातला धोकाही कवीने ओळखलेला आहे म्हणूनच तो हट्टाने कधी कधी हा  कॅलिडोस्कोप दूर ठेवतो. भगभगीत उन्हाकडे व भळभळत्या दु:खाकडे नागव्या डोळ्यांनी बघू पाहतो. दु:खाच्या या डोळेभेटीमुळे निर्माण होणारे आंतरिक ताणतणाव साहजिकच त्याच्या कवितेतून प्रकटू लागतात. उत्तर रात्री रस्त्याच्या कडेला एखादे निराधार अस्तित्व गुडघ्यात मान खुपसून दीर्घ हुंदक्यानी रडताना दिसले तर आपणही संबंध नसताना अकारण गदगदून जातो. तशीच भावना, तेच गदगदणे, तेच आतून अकारण उन्मळणे, निखळ अमूर्त दु:खाचा तोच प्रत्यय देणार्‍या या कविता म्हणजे आर्त, उदास ह्रदयातून झंकारणार्‍या छंदमुक्त विराण्याच आहेत…

-नरेंद्र बोडके
कॅलिडोस्कोप काव्यसंग्रहाच्या पहिल्या आवृत्तीच्या मलपृष्ठावरून